Aldeilis magnaðar fréttir að það séu í byggingu eða stefni í byggingu á fimmta tug íbúða á Ísafirði. Samkvæmt fréttum Rúv eru 6 hús risin á Tunguskeiði og 15 lóðum hefur verið úthlutað nýlega. Síðan er verið að búa til 20 íbúðir í Norðurtanganum og 4 held ég Neista II. Þannig má segja að grundvallar breytingar hafi orðið á væntingum markaðarins um framtíðarhorfur Ísafjarðar. Hefði einhver spáð þessu fyrir ári þá hefði ég sagt hann galinn. Mitt mat var að það þyrfti mikið afdráttarlausari skilaboð frá ríkisvaldinu til að yfirgnæfa suð um niðurlagningu fjórðungsins svo einkageirinn tæki við sér. En greinilega hafa aðstæður breyst, ýmislegt lagst á eitt, og bærinn þar með stimplað sig rækilega inn sem þriðji byggðarkjarninnn á landsbyggðinni.

Síðan var veðrið svo fallegt í sjónvarpsfréttunum að þjóðarstoltið ætlaði að æra mig. Glampandi sól og snjór. Dökkblátt og hvítara en allt hvítt. Finnst ég ekki hafa séð svona veður í mörg ár, því það var samfellt hlýindaskeið (nær) allan tímann sem ég vann á BB og páskafríin þar á undan voru ansi köflótt. Líklega síðan 1999 eða 2000 þegar var sögulega gott páskaveður og massamikill snjór á skíðasvæðinu. Annars er ég búinn að ganga öll 12 skref skíðasorgar svo ég er sáttur þó verði enginn snjór í ár. Verð bara heima að spá í mat og fer á Aldei fór ég suður.

Nú vona ég bara að fólk taki þessar byggingar með trukki og klári húsin í einum rykk, og bærinn verði snöggur að fullklára gangstéttar og tilheyrandi. Bráðabirgðahurðar, óklædd hús og malarlóðir með nagladrussi eru alveg búnar að vera. Það má ekki gera borgarbúunum það til geðs þegar þeir mæta á Porsche jeppunum sínum til að fara á Hornstrandir að hnignunarklámið blasi við á leiðinni inn í bæinn. Liðið býst við ljótum húsum sem í býr fólk í flíspeysum og það má ekki staðfesta þá fordóma. Fólk verður þá bara að fá sér krumpugalla og ganga alla leið yfir í Sopranos fílínginn!

Að lokum má ég til með að benda öllum á undirskriftasöfnun sem fram fer á netinu um réttarbætur til handa hommum og lesbíum, og er hýst af Deiglunni, hinu ágæta vefriti frjálslyndra hægrimanna. Þetta eru höfuðhagsmunir því fyrr sem þetta gengur í gegn get ég fengið mér krumpugalla og farið að ættleiða. Nei djók..., ef til þess kæmi yrði ég mikið stæl-foreldri. Tæki mér Gullu Pæju til fyrirmyndar!

Hér er tengillinn: http://www.mannrettindi.net/undirskrift/index.php

Finnst þetta viðeigandi farfuglamynd. Reyndar er þetta jólabirta, en ég á ekki mynd með páskabirtu.

|

Líst ekki á það hvað er orðið lítið um færslur í léttum dúr með fallegum myndum hér á síðunni. En það á sér eðlilega skýringar, það hefur einfaldlega ekki margt merkilegt gerst að undanförnu. Ekki svo að skilja að tilveran hafi verið eitthvað leiðinlegt, alls ekki, heldur hefur lífið einfaldlega gengið sinn vanagang. Til að mynda átti ég að skila ritgerð í lok vikunnar og gekk fimmtudagur þannig fyrir sig að ég vaknaði, fór í sturtu og borðaði morgunmat, og síðan skiptust á skrif, nethangs og matartímar þangað til kom háttatími. Þannig hefur fátt gerst sem er í frásögur færandi. Kannski hefur líka skáldagáfunni hrakað, maður bjó náttúrlega við stöðugar óbeinar kannabisreykingar í sambýli við Hollendingana í Veldvezelt, e.t.v. virkaði það hugvíkkandi.

Á laugardag fór ég í göngutúr og kom við í plötubúðinni Fopp. Þar var fullt af plötum á tilboði, ýmist á 3 eða 5 pund, svo ég keypti tvær plötur með lyftutónlistarmönnunum Zero7, svona til að snarka undir lestrinum, og loks voru keyptar tvær gamalkunnar plötur sem höfðu týnst á tíunda áratuginum, It?s a Shame About Ray með Lemonheads og Emergency on Planet Earth með Jamiroquai. Þær eru betri en mig minnti, fínt að fá þær aftur.

Auðvitað er það þannig að maður týnir alltaf skemmtilegustu plötunum (sé ennþá eftir Saturday Night Fever soundtrakkinu sem týndist á Sólrisunni ?95, þetta var tvöfalt albúm), og eftir sitja best of plötur sem voru keyptar á bensínstöð. Síðan verður vandræðalegt að fá fólk í partí því maður á svo aulalegt plötusafn. Annars nefndi ég einu sinni við Gunnar Lárus Hjálmarsson hvort hann væri ekki til í að hanna fyrir mig plötusafn, taka að sér hlutverk tónlistarstílista. Honum leist ekki alveg á það.

Annars tók ég ákvörðun í dag að fara á útskriftina í Maastricht 17. mars. Reyndar er maður ferlega blankur en það er hægt að fá far með Ryanair til Brussel og þá fylgir með frítt lestarfar innan Belgíu fyrir rúm 30 pund með sköttum. Þá er bara smáskreppa yfir landamærin og ég veit um einn skólafélaga sem er enn í bænum og myndi örugglega hýsa mig. Þýðir ekki að klikka á svona smámunum, auðvitað mætir maður. Þó það sé mikið að gera og svona taki nú allt sinn tíma þá finnst mér eins og ég myndi sjá eftir því seinna að fara ekki og fá almennilega útskrift. En þetta veltur náttúrlega allt á alræmdu skrifræði Háskólans í Maastricht. Sendi þeim póst í kvöld um að ég væri á leiðinni, býst við hinu versta í ljósi sögunnar. Þessar elskur eru snillingar í hvers kyns kerfum og reka gæðakerfi alveg upp á þríklofið en um leið og eitthvað er úr fasa þá er bara ekkert hægt að gera. Nei því miður það er ekki hægt! Hollenskir bankar eru langverstir, það eru ömurlegar stofnanir sem gera ekkert annað en að hreyta ónotum í viðskiptavini sína. Hef aldrei hringt í hollenskan banka en ímynda mér að í staðinn fyrir að svara stimamjúkt, ING bankinn, hvernig get ég aðstoðað?, þá byrji liðið á því að segja Nei því miður, það er ekki hægt! og kynni sig svo.

Set með svipmyndir frá Glasgow. Stefni á að laga tenglana fljótlega. Sárvantar að uppfæra þá.

|

Hefur einhver heyrt af gengi 9/11's og Reykjavík á XFM verðlaununum? Fengu okkar menn að halda þakkarræðu?

|

Jahérnamegin. Er að fara í háttinn með vefútsendinguna frá Rás 1 í eyrunum. Vægast sagt ævintýralegt að heyra þessar fréttir um meint efnahagsdrama á Íslandi. Virðist vanta þekkingu á efnahagsmálunum inn á fjölmiðlana til að melta þetta. Til dæmis er fréttaritari Spegilsins að tala út um rassgatið á sér með samanburð á íslenskum aðstæðum við Asíukreppuna. Meira að segja búinn að fá einhvern LSE prófessor til að halda því fram að gjaldeyrisforði Seðlabankans gæti klárast ef illa færi. Þetta er nú meira ruglið, það er eins og enginn fatti að við höfum búið við flotgengi á Íslandi síðan 2001. Sem betur fer hefur engum kerfisvitleysingjum af meginlandinu tekist að telja okkur ofan af því.

Chaebolin í S-Kóreu tóku vöxt fram yfir hagnað og ráku fullt af tapeiningum. Íslensku fyrirtækin hafa aldrei skilað jafn miklum hagnaði. Þessi samanburður er bara bull. Þar fyrir utan er íslenska hagkerfið með allra sveigjanlegasta móti, pottþétt með þeim allra liprustu í OECD. Yfirleitt er það þannig með efnahagsáföll, hvort sem það er heimskreppan, olíukreppan, gjaldmiðilskreppan í Rússlandi eða hvað svo sem fólk vill taka fyrir að þar er fyrir einhver undirliggjandi kerfisvandi og síðan koma ofan í það utanaðkomandi aðstæður sem setja allt í bál og brand.

Rúv var með athyglisverða frétt þar sem þeir tóku saman ragnarakaspár um Ísland allstaðar af Norðurlöndum, þar fór ekki milli mála að Skandínavarnir eru með miklar komplexur gagnvart litla Íslandi. Ná ekki upp í nef sér yfir öllum lántökunum. Átta sig ekki á að demógrafían á Íslandi er öðruvísi, þjóðin er yngri og því fleiri á fjárfestingaskeiðinu. Síðan eru möguleikar fólks á að ná sér í tekjur til að standa við lánin allt aðrir, við erum ekki með fatlaðan vinnumarkað þar sem fólk byrjar á því að taka langvinnt atvinnuleysisskeið þegar það kemur út á vinnumarkaðinn. Þannig virðast margir þessir útlendingar ekki hafa sett sig mikið inn í málin í sínum greiningum.

Hins vegar er hárétt sem hefur komið fram að Seðlabankinn hefur verið skilinn eftir einn á vaktinni og umsvif hins opinbera ekki verið í takt við neina skynsemi. Það er nánast tattóverað á ennið á Gordon Brown að lykilatriði til að halda verðbólgumarkmiðin sé að peningamálastefnan og opinber umsvif spili í takt. Kannski mr. Ásgrímsson hitti hann í London og geti fengið góð ráð.

Ég held að þurfi nú varla að fletta upp í neinum bókum til að sjá að Íslandi er ekki búin hætta af fjármálakreppu á asíska vísu. Kannski á skandinavíska vísu ef húsnæðisverð lækkar mikið og fólk ákveður að láta lánin falla á bankana.

En talandi um kerfisvanda, þá er stærsti kerfisvandinn á Íslandi Íbúðalánasjóður og orkufyrirtækin sem braska með almannafé og meira til, skuldbinda þjóðina upp á stórfé erlendis til íbúðalána og virkjanaframkvæmda. Þetta er allt saman mjög ógegnsætt og erfitt að fylgjast með. Þarna eru opinberir starfsmenn með lausan tauminn að fá útrás fyrir sköpunarþörfina í gegnum þjóðartékkheftið.

Hættan sem steðjar að íslensku efnahagslífi er sú að þegar þrýstingnum af lántökum og opinberum framkvæmdum linnir þá verði útflutningsgreinarnar illa laskaðar af háu raungengi. Þannig gæti það gerst að allt fólkið sem hefur unnið við að flytja inn bíla og ísskápa missti vinnuna og fengi ekki vinnu við að flytja eitthvað út í staðinn. Það væri nú sárt fyrir egóið ef fólk þyrfti að flýja í hópum til Danmerkur að vinna í frystihúsum á Jótlandi - ef sósíaldemókratísku smásálirnar hefðu betur.

Þess vegna eigum við að loka Íbúaðlánasjóði, selja Landsvirkjun, taka upp útboð á virkjunarmöguleikum eins og OECD hefur lagt til og fella niður tolla og viðskiptahindranir til að spyrna við raungenginu. Þá getum við haldið áfram að sigla fram úr Norðurlandaþjóðunum og getum farið að tala um það í alvöru að setja markið á að ná Lúxemborg.

Íslenska krónan lengi lifi!

|

Haaaaaaaah, hvað er í gangi? Eins og stundum er datt ég í að fylgjast með orðaskaki um atvik sem ég hef ennþá ekki getað kynnt mér sjálfur. Sá grein Brynjólfs Flosasonar viðskiptafræðinema á bb.is um daginn þar sem verið var að gagnrýna umfjöllun Mannlífs um byggðamál á Vestfjörðum. Síðan sá ég grein Hadda bæjó um málið og loks svargrein Reynis Traustasonar ritstjóra Mannlífs. Þá fyrst verður maður forvitinn því Reynir svarar fyrir sig alveg úr hlutfalli við gagnrýni Halldórs. Kannski er einhver West Side Story mórall í gangi, að draga byssu gegn hnífi, en ég held varla þurfa að kalla það millilínulestur að draga þá ályktun að Reynir sé geðveikt spældur út í Hadda, hvað svosem býr þar að baki. Nema þá að greinin hafi verið í svona skínandi góðu jafnvægi en Haddi sé gengin úr skaftinu. Af fyrri reynslu finnst mér það ólíklegt. Það verður fyrsta verk í páskafríinu að lesa Mannlíf.

Mér fannst grein Hadda góð, hann hæðir blaðamanninn og pakkar honum inn í staðalmynd hnignunarklámkóngs. Það verður spennandi að sjá Mannlíf, skyldu þeir hafa nota millifyrirsögnina Húsin yfirgefin? Og jafnvel birt svarthvíta hákontrast mynd af hjalli niður í fjöru?

Hér koma tenglarnir.

Gagnrýni Brynjólfs Flosasonar:
http://bb.is/?PageID=153&NewsID=65780

Gagnrýni Hadda bæjó:
http://www.haddi.is/index.asp?m_id=4&id=252

Svar Reynis Trausta:
http://www.mannlif.is/Ritstjoraspjall/nr/192

|

Ég held að danska sé einn allsherjar brandari dönsku þjóðarinnar gagnvart útlendingum. Í þröngum hópum er framburðurinn örugglega samkvæmt 0rðanna hljóðan en síðan er samkomulag um að bulla bara eitthvað út á við. Ég er að hlusta á Kim Larsen og er sannfærður um að hann er að bara að fíflast, atast í hlustendum. Það er engan veginn hægt að koma textablaðinu heim og saman við það sem hann er að prumpa út úr sér. En það er gaman að kallinum, hann á nokkra frábæra smelli, og restin er svona eins og Leoncie á góðum degi. Munurinn náttúrlega sá að synthapoppið hans er í alvörunni 20 ára gamalt.

Frá og með síðustu viku gætu 9/11's átt á hættu að vera handteknir í Bretlandi héldu þeir tónleika hér eftir að þingið samþykkti lög sem banna það að lofsama hryðjuverk (glorify terrorism). Eftir því sem ég heyri eru þessi lög algert bull og hægt að teygja þau yfir ótrúlegustu hluti. Lávarðadeildin reyndi að stoppa þetta en án árangurs. Ég er nú ekki með smáatriðin á hreinu en eftir því sem manni hefur skilist kemur þetta ofan í alls kyns lög sem banna fólki að lýsa vanþóknun á minnihlutahópum, trúarhópum og svo framvegis. Það styttist í að það verði hægt að handtaka fólk hérna fyrir að vera ekki PC almennt.

Um daginn var þáttur í sjónvarpinu um Health & Safety stofnunina, sem var lýst sem ríki í ríkinu. Setjandi öryggiskröfur og viðmið um alla hluti. Í þættinum var sagt frá mikilsverðum árangri í baráttunni við "nanny state gone mad". Það var hópur sundáhugamanna í úthverfi London sem börðu það í gegn að synda án eftirlits í tjörn sem hefur verið úitsundlaug svæðisins síðan hverfið fór að byggjast á 19. öld og örugglega synt í henni fyrir það.

Gamli kallinn sem var hent út af þingi Verkamannaflokksins í Brighton í haust var kærður samkvæmt einhverjum andhryðjuverkalögum fyrir að hvetja til ófriðar. Hann hrópaði "þvættingur" frammí fyrir Jack Straw utanríkisráðherra þegar hann sagði í ræðu sinni að þátttaka Breta í Íraksstríðinu væri til að frelsa írösku þjóðina. Það var verið að kryfja málið í fréttaþætti um daginn og spjalla við kallinn. Myndirnar af þessu voru ævintýralegar. Það komu þrjár massívar kjötbollur og köstuðu kallinum út. Síðan var ungliði þarna sem ætlaði að koma honum til varnar og sá fór sömu leið.

Gaurinn hefur verið félagi í Verkamannaflokknum síðan 1948, var í þingframboði á 6. áratuginum og hefur verið praktíserandi friðaraktívisti í 60 ár. Til að auka enn á dramatíkina þá heitir hann Walther Wolfgang, er gyðingur, fæddur í Þýskalandi og flúði undan nasistum ásamt fjölskyldu sinni til Bretlands tíu ára gamall. Hér er frétt um þetta: http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2005/09/29/nlab29.xml

Gaurinn saknar gömlu góðu tímanna þegar mátti viðra ágreining í flokknum, og er ekki hress með new labour. En ástandið er ekki alvont. Economist heldur því fram að þingmannaræði sé að aukast, og aflið þar að baki sé bættur fjölmiðlaaðgangur. Menn noti netið óspart og aukinn sjónvarpsfréttaflutningur kalli á meira efni, sem geri það að verkum að fleiri komist að en bara formenn flokkanna. Þetta gæti átt við heima og væri ánægjulegt ef þingmannaræði myndi aukast. Stjórnmálin eiga að fara fram fyrir opnum tjöldum en ekki vera tæki til að framfylgja samþykktum úr reykfylltum bakherbergjum. Vonandi er þessi sveitapólitík á útleið.

P.s. Síðan er í tómu rugli, ekki hægt að setja inn myndir, og þessi færsla eyddi út síðustu færslu, argg!!! Ég þarf að finna eitthvað út úr þessu.

|

Jæja, þá er maður farinn að naga neglurnar, á að skila ritgerð á fimmtudag í næstu viku og tveimur á mánudeginum þar á eftir. En hvað, það hefur alltaf virkað best að hugsa málin eins lengi og mögulega er hægt og ráðast svo í skrifin sjálf á síðustu stundu. Fatta ekki hvernig fólk getur bútað svona verk niður á langan tíma, en væntanlega eru allskyns aðferðir í gangi.

En þessi törn verður tæpast stórmál því ég er endurnærður eftir að hafa farið helgarferð til Kaupmannahafnar um síðustu helgi. Kiddý var komin deginum á undan frá Íslandi og tók á móti mér á Hovedbanegården, undir kvöldmat á föstudag. Þaðan hröðuðum við okkur hið fyrsta ef ske kynni að hryðjuverkamenn myndu láta til sín taka. Sem eftir á að hyggja var náttúrlega mesta vitleysa, að láta það hvarfla að sér að danskir öfgamenn myndu vinna eftir fimm á föstudegi, aldrei! Ef til slíkra voðaverka kæmi yrðu þau vafalítið unnin í dagvinnu og þess gætt í hvívetna að fylgja reglum um hvíldartíma og hlífðarfatnað. En án gríns, þá var þess hvergi að merkja að Hafnarbúar væru á nokkurn hátt stressaðir yfir Jótlandspóstsskopteikningamálinu, það var varla að maður sæi lögregluþjón.

Um kvöldið gengum við Kiddý svo út á Íslandsbryggju og fórum í samkvæmi hjá Útflutningsráði, í tengslum við fatasýninguna sem Kiddý tók þátt í. Það var ægilega tilgerðarlegt, eitthvað svona upphverfir Íslendingar að skemmta sér í útlöndum dæmi. Súrt hvítvín og vondur bjór. Hverjum dettur eiginlega í hug að bjóða upp á Egils premium í Danmörku? Ég efast um að þetta lið hafi séð þetta sem einhverskonar þjóðrembuháð. Þannig yfirgáfum við allt snyrtilega fólkið með vel völdu artí tvistin í klæðaburðinum og fórum á krá í Nýhöfninni þar sem rámur gítarleikari flutti lummur, Clapton og Cat Stevens og þannig. Allstaðar þessi stórofmetna lifandi tónlist, talar fólk ekki saman lengur? En gaurinn var ekkert agalegur sko, frekar lágstemmdur bara, og Tuborginn var súper góður, stemmarinn fínn og mikið forvitnilegra lið þarna en í opinbera fylleríinu. (Þetta er meira svona almenn athugasemd um skemmtiatriði á börum og kaffihúsum, t.d. viðburðagleðina á Langa Manga, en þennan danska mann. Fíla þetta ekki alveg.)

Kiddý fór svo að sitja yfir sýningunni eldsnemma á laugardagsmorgun, ég fór í bæinn eins og fínn maður og borðaði morgunmat við Strikið. Þar mátti reglulega heyra sænskar hátónaendingar rjúfa danska muldrið. Það væri forvitnilegt að vita hversu stór hluti mannaflans í Kaupmannahöfn hefur atvinnu af því að hafa ofan af fyrir Íslendingum og Svíum, það er örugglega tilfinnanlegur hluti.

Svo var náttúrlega farið í búðir og stansað reglulega til að pulsa sig upp. Það var samkomulag hjá okkur að láta öll matarræðisviðmið eiga sig og bar helgin keim af því. Eftir kvöldmat fórum við t.d. heim á gistiheimili með bjór og tímarit og lögðumst á meltuna upp í rúm. Rifjuðum þannig upp jólin.

Sunnudagur var með svipuðu sniði, við flökkuðum um bæinn og gerðum vel við okkur. Kaupmannahöfn er alveg ferlega smart, maður yrði sjálfsagt leiður á öllu dúlleríinu ef maður byggi þarna, en sem myndabakgrunnur fyrir ferðamenn er það fínt. Næst langar mig að koma til Hafnar að sumarlagi og skoða af einhverri alvöru, fara í gönguferð um Íslendingaslóðir, leigja hjól og þannig. Kannski skipuleggjum við Árný einn eða tvo þannig daga þegar við höldum fjölskylduvænu sumarhúsaferðina til Danmerkur, hver veit...

Ég er að reyna að rifja upp hvort eitthvað hafi gerst í ferðinni, en hún var alveg stóratvikalaust, sem er hið besta mál. Við Kiddý höfðum það sérstaklega náðugt, spjölluðum mikið og slöppuðum af. Semsagt fyrirmyndar námsmanns- og húsmóðurorlof. Ég er ekki frá því að bakheilinn hafi notað tímann til að púsla ýmsu saman. Og svo keypti ég tvo Kim Larsen diska!

Eldsnemma á mánudagsmorgun hélt Kiddý til Íslands og ég tók lestina til Gautaborgar. Þar var svo þétt þoka að Ryanair aflýsti fluginu, varla að ástæðulausu því það sást tæpast í næsta mann. Þannig krassaði ég eina nótt á gistiheimili í Gautaborg, sem var alveg ágætt, reyndi að koma mér í sænskt jafnvægi. Þó voru ekki eins sterkir straumar þarna og maður fann þegar lestin fór í gegnum Lund. Ég var að hugsa um að krassa hjá Dána og Dóru í Stokkhólmi en með svo skömmum fyrirvara var bara boðið upp á rándýr fargjöld með lestinni. En hvað, vonandi fær maður tækifæri til að leggjast í almennilegan Skandinavíutúr við tækifæri. ?Stokkhólmur er í Svíþjóð. Svíþjóð er í Skandinavíu.?

|

"Nú stendur til að byggja ný álver og stækka þau sem fyrir eru á næstu árum og landið er brátt að verða eitt helsta álframleiðsluland heims. Þetta mun leiða til þess að krónan mun halda áfram styrk sínum með þeim afleiðingum að önnur íslensk iðnfyrirtæki munu flytja starfsemi sína annað. Þetta gefur auga leið. Hvaða útflutningsgreinar munu þola áratugar nær samfellt uppbyggingarskeið í stjóriðju frá 2003 til 2013", spurði Ágúst Guðmundsson í Bakkavör á Viðskiptaþingi. Frá þessu var greint í fréttum mbl.is. Á Vísi.is má svo lesa frétt af stefnumörkun Marel um stórfelldan vöxt í útlöndum. Þar segir forstjórinn augljósann kost stefnunnar að vægi kostnaðar í krónum muni stórminnka úr 23% í 7%. "Augljóst er að vilji stjórnvalda er að hafa krónuna sterka áfram og við verðum að bregðast við því", sagði Hörður Arnarson í Marel.

Kárahnjúkastífla. Glæsilegt mannvirki, en hvað kostar það þegar upp er staðið? Mynd: www.karahnjukar.is.

|

Úbbs! Nýja símanúmerið var víst ekki alveg rétt, í fljótfærni gerðist það að síðasti stafurinn varð 8 í staðinn fyrir 6. Kiddý reyndi að ná í mig og fékk bara grjótharðan skoskan hreim hinumegin á línunni. Rétta númerið er semsagt 00 44 (0) 7816904486. Smá misskilningur:/

|

Englendingur sem er með mér í kórnum fetti upp á nefið og sagði að Glasgow væri mestmegnis frá 19. öldinni, þeir hefðu verið svo duglegir við að rífa niður og byggja nýtt. Það vantaði allt almennilega gamalt. Hvað sem því líður þá finnst mér, sem veit ekki betur og er sífellt að horfa upp í loftið að skoða húsin á labbinu, að þeim hafi tekist ansi vel til með uppbyggingu og afbyggingu. Ferlið er í fullum gangi í dag. Merchant City, hverfið sem ég bý í, var víst ansi sjúskað fyrir ekki mörgum árum en er nú uppfullt af börum, íbúðablokkum og skrifstofum fyrir uppa. Á jarðhæðinni á stúdentagarðinum er teiknistofa með artí liði sem gjóar augum á stúdentana sem labbar framhjá með innkaupapokana og á móti er uppagarður. Maður horfir út um gluggann og inn um gluggana á íbúðunum þar, skoðar allt designið. Best af öllu er að ennþá að minnsta kosti rennur þetta saman við mikið sjúskaðri stemmningu, fish&chips búllur og útsölumarkaði sem eru reknir Indverjum með Tom Jones komplexa og búðum þar sem starfskonurnar, sem voru einu sinni starfsstúlkur, afgreiða með aflitað hár og permó. Vonandi bara að svæðið verði ekki of uppgert og of hæpað. Þá myndi þetta alveg missa marks.

Þessi endurbygging á svo að halda áfram í austur inn í hverfi sem nú er ráðlagt að heimsækja ekki að kvöldlagi. Það er búið að girða af stórt svæði og hreinsa. Enn standa gömul hús á stangli, þau sem hafa verið nógu bitastæð til að arða upp á. Hver sem töfraformúlan er, þá finnst mér endurbyggingin koma vel út. Engar Laugavegshörmungar í gangi. Mig grunar að það liggi í skipulaginu, húsin passa öll inn í sama formið. Þau eru háreyst, standa gafl við gafl beint upp úr gangstéttinni. Flest eru þau nútímaleg og örugglega þrælpraktísk, úr allskonar efnum og meira að segja margir litir í gangi. Mörg húsin eru ljót en heildin er flott.

Hér er ekki iðkuð sögufölsunarrómantík, eins og í Maastricht þar sem 20 og 30 ára gamlar verslunarmiðstöðvar eru rifnar svo megi endurbyggja í gömlum stíl. Enda grunar mig að sá eldgamli kaupstaður hafi tapað svolitlu af sálinni eftir að bærinn fylltist af fínu fólki sem beitir sér fyrir tepruskap og pjatti. Nú var meira að segja í fréttunum að þeir vildu hassið út! Í fyrrasumar var bannað að leggja hjólum í miðbænum nema í merkt stæði! Mikið svakalega væri ég til að sjá hvernig stemmningin var þarna fyrir 30 eða 40 árum þegar bærinn gekk fyrir kolanámum og iðnaði.

Mikið af flottheitunum í Glasgow var byggt af iðjuhöldum, stundum nýríkum, eða fyrir rausnarlega styrki þeirra. Þessi frumkapítalistar voru ekki lausir við guðsóttann og litu á velgengni sína sem fall af eigin dugnaði og snilld, í bland við velþóknun almættisins að einhverju marki. Þannig var lykilatriði að veita aftur til samfélagsins af krafti til að tryggja sér gott veður á fleiru en einu tilvistarstigi. Þannig eru t.d. margar byggingar gamla Glasgowháskólans verulega grand, stórar og miklar, klassískar og gotneskar og allt það, greiddar af stórathafnamönnum á 19. öldinni.

Alveg frábært hús sem ég sá á laugardag var meira að segja byggt sem teppaverksmiðja og er innblásin af höll í Feneyjum. Maximalisminn í botni. Það hlýtur að koma að því að einhverjir af athafnamönnum samtímans fái snert af mikilmennskubrjálæði og fari að byggja sér minnisvarða. Bíð spenntur eftir að NovaThor fái leið á að græða peninga og fari að eyða þeim. Og náttúrlega Bonus and the beautiful.

Annars er uppáhaldshúsið mitt þessa dagana rjómagul og fölgrá blokk hér rétt hjá. Í almennt lágskýjaðri borg þá passa þessir dauflegu litir svo vel við himininn að það er eins og blokkin hverfi. Maður er ekki alveg viss um hvort hún er á sínum stað eða ekki og þarf að líta aftur til að vera alveg viss. Það væri gaman ef einhver gæti útskýrt hvaða isma eða stefnu þetta fellur undir en a.m.k. er útkoman töff. E.t.v. mætti kalla þetta feluhúsahyggju eða tálsýndarstefnu.

|

Klikkaði á aðalatriðinu. Er semsagt kominn með breskt GSM númer +44 (0) 7816 90 4488.

|

Á næstu helgi skelli ég mér til Kaupmannahafnar að hitta Kiddý, sem verður stödd þar sem fulltrúi Listaháskólans á sýningu á norrænni hönnun (ef ég hef skilið þetta rétt). Ég hlakka ferlega mikið til, það verður gaman að eiga góðar stundir með Kiddý í Köben. Það var semsagt hægt að fá voða ódýrt far með Ryanair til Gautaborgar og þaðan bjóða sænsku járnbrautirnar upp á hagstæðar ferðir til Hafnar. Síðan ég fór með Sunnu út í haust er ég alveg fixeraður á dönskum pulsum, mikið svakalega eru þær góðar, mmmm, með vænum slurk af sinnepi og köldum bjór. Vonandi standa þær undir væntingum.

Allt í einu er staðan þannig að maður þekkir fólk víða um Norðurlönd, Sunna í Álaborg, Smári og Sigga í Ósló og Dáni og Dóra í Stokkhólmi. Þannig finnst mér ólíklegt að árið líði án þess að maður vísiteri þetta góða fólk í þessum merkilegu borgum. Spurning um að dobbla Smára og Siggu í strandferð með engangsgrill að norskum hætti og Dána og Dóru í að leiðangur um húfustaði í Stokkhólmi. Síðast þegar ég vissi voru Svíar, líkt og Íslendingar, mjög spenntir fyrir yfirvaraskeggjum og notuðum fötum.

Frelsið er yndislegt! Í gærkvöldi langaði mig í bjór svo ég fór út í sjoppu og keypti eina kalda Stellu og einn kaldan Hoegarden. Hverfið hýsir svo marga upwardly mobile að bjórúrvalið í local cornershop inniheldur belgískan hveitibjór. Hvenær skyldi Hamraborg nú verða leyft að selja fólki öllara með lottómiðunum?

Eftir tvær nokkuð hressilegar helgar, og til að safna kröftum fyrir Hafnarferðina, var þessi helgi með rólegasta móti. Bæði á föstudag og laugardag var bjartviðri og hlýtt. Góða veðrið var notað í spásseritúr um Vesturendann á föstudag og Glasgow Greens, sem er garður suðaustur af miðborginni, á laugardag. Mér finnst alveg magnað hvað Glasgow rúmar mikinn fjölbreytileika, alveg frá ofur posh hverfum í Vesturendanum þar sem húsin eru í klassískum stíl með súlum og rugli, í svæði sem eru ennþá meira sjarmerandi þar sem úir og grúir í Neds og þjónustuframboðið samanstendur af endalausum veðbönkum og gluggalausum pöbbum.
Ég kann ekki alveg að skýra Neds en þá er víst að finna um allt Bretland og Írland, sumsstaðar kallaðir Scallies ef einhver kannast við það. Þetta eru working class harðhausar sem ganga um í íþróttagöllum, reykja og hafa einkennandi göngulag. Þetta er örugglega mjög flókið í reynd, en mér finnst æðislega fyndið að sjá þessi gengi gaura í krumpugöllum. Nánari upplýsingar má finna á http://www.glasgowsurvival.co.uk/.

P.s. Dáni hvar er bloggið?

|

Einhvernvegin atvikaðist það að ég útskrifaðist frá Maastricht í kyrrþey. Þegar útskriftarathöfnin var haldin í október fengu allir tölvupóst um hvar ætti að mæta o.sv.frv., nema ég. Þekkjandi hollenskt skrifræði gerði ég um leið ráð fyrir að mín umsókn um útskrift hefði sofnað í kerfinu, því þegar var gengið frá henni var nýja eyðublaðið ekki tilbúið og því þurfti að nota gamla í staðinn og eitthvað svona rugl. Svo var brjálað að gera í skólanum hér í Glasgow svo ég stressaði mig ekkert á þessu heldur ákvað að gera frekar aðra tilraun þegar yrði útskrifað næst, sem er í mars. Þannig er ég búinn að vera í sambandi við Maastricht síðustu daga og núna kemur í ljós að ég útskrifaðist þrátt fyrir allt og skírteinið liggur tilbúið þar á kontórnum.

Núna kunna glöggir lesendur að velta fyrir sér af hverju þeir sleiktu ekki bara frímerki á skírteinið og sendu það til mín? Svoleiðis frumkvæði er einfaldlega ekki á dagskrá þegar maður býr í kerfisþjóðfélagi en deildarstjórinn lofaði mér tölvupósti á mánudag þar sem hann útlistaði möguleikana í stöðunni.

Frá tæplega ársdvöl í Maastricht er hægt að taka fjölmörg dæmi um kerfisfáránleika. Hann er hinsvegar ekki alltaf slæmur því t.d. gufaði upp sekt ég átti að greiða fyrir umferðarlagabrot, nánar tiltekið að hjóla gegn einstefnu.

Sögnin að redda er mjög víða ekki til. Það gildir örugglega um Holland og mér hefur fundist það sama eiga við um Danmörku og Þýskaland. Sleggjudómurinn segir að meira og minna öll gömlu Evrópusambandslöndin eigi við þann vanda að stríða að þar séu allir fastir með hausinn upp í einhverju kerfisrassgati og allt þurfi ægilegan aðdraganda og vesen. Veit ekki hversu langt þetta nær en a.m.k. gildir um nokkur þessara landa að þau eru föst í heimatilbúnum efnahagsvanda sem felst í alls kyns fáránlegum höftum og bjúrókrasíi sem ætla mætti að hefði dáið út með gömlu Sovétblokkinni en lifir góðu lífi t.d. í Þýskalandi og Frakklandi.

Þannig þætti mér mjög gaman ef einhverjir myndu deila þess konar reynslusögum á kommentakerfinu. Sér í lagi ef þær staðfesta ríkjandi fordóma.

Að þessu sögðu verðu þó að bæta við að það má líka læra margt af meginlandsmönnum og þar er margt aðdáunarvert. Í rauninni merkilegt hvað efnahagur EU-landanna er sterkur þrátt fyrir kolstíflað efnahagsumhverfi. Þar koma vafalaust inn þættir eins og meiriháttar samgöngukerfi og hagstætt verðlag. Verðlagsþróunin skýrist svo að einhverju leyti af því að á meginlandinu hafa ekki orðið gífurlegir þenslutoppar, eins og á Íslandi og Bretlandi, síðan fyrir olíukreppu, svo það má velta því fyrir sér hversu meðvituð pólitík þetta er. Og eins af því að vinnudagurinn er styttri og þess vegna eru búðir opnar skemur og o.sv.frv. Þannig er þetta fljótt að flækjast en eftir stendur að það væri mjög eftirsóknarvert að búa til efnahagsbræðing sem byggði á því besta frá Evrópu og þeim löndum sem ganga lengra í markaðslausnunum, og horfa þá frekar á kaupmáttarvegna afkomu fólks en nafnhagvöxt eins og umræðan á Íslandi virðist allt of oft takmarkast við.

Síðan verður að halda því til haga að þrátt fyrir tal um annað þá erum við langt frá því haftalaus á Íslandinu góða þó við séum skömminni skárri en gömlu kempurnar í Evrópu.

Þetta er orðið allt of málefnalegt. Ég sem ætlaði að byrja helgina á hressandi sleggjudómum og Old Europe! Ó jæja, skelli með mynd af Tennents verksmiðjunni til að hressa upp á þetta.

|