Chaebolin í S-Kóreu tóku vöxt fram yfir hagnað og ráku fullt af tapeiningum. Íslensku fyrirtækin hafa aldrei skilað jafn miklum hagnaði. Þessi samanburður er bara bull. Þar fyrir utan er íslenska hagkerfið með allra sveigjanlegasta móti, pottþétt með þeim allra liprustu í OECD. Yfirleitt er það þannig með efnahagsáföll, hvort sem það er heimskreppan, olíukreppan, gjaldmiðilskreppan í Rússlandi eða hvað svo sem fólk vill taka fyrir að þar er fyrir einhver undirliggjandi kerfisvandi og síðan koma ofan í það utanaðkomandi aðstæður sem setja allt í bál og brand.
Rúv var með athyglisverða frétt þar sem þeir tóku saman ragnarakaspár um Ísland allstaðar af Norðurlöndum, þar fór ekki milli mála að Skandínavarnir eru með miklar komplexur gagnvart litla Íslandi. Ná ekki upp í nef sér yfir öllum lántökunum. Átta sig ekki á að demógrafían á Íslandi er öðruvísi, þjóðin er yngri og því fleiri á fjárfestingaskeiðinu. Síðan eru möguleikar fólks á að ná sér í tekjur til að standa við lánin allt aðrir, við erum ekki með fatlaðan vinnumarkað þar sem fólk byrjar á því að taka langvinnt atvinnuleysisskeið þegar það kemur út á vinnumarkaðinn. Þannig virðast margir þessir útlendingar ekki hafa sett sig mikið inn í málin í sínum greiningum.
Hins vegar er hárétt sem hefur komið fram að Seðlabankinn hefur verið skilinn eftir einn á vaktinni og umsvif hins opinbera ekki verið í takt við neina skynsemi. Það er nánast tattóverað á ennið á Gordon Brown að lykilatriði til að halda verðbólgumarkmiðin sé að peningamálastefnan og opinber umsvif spili í takt. Kannski mr. Ásgrímsson hitti hann í London og geti fengið góð ráð.
Ég held að þurfi nú varla að fletta upp í neinum bókum til að sjá að Íslandi er ekki búin hætta af fjármálakreppu á asíska vísu. Kannski á skandinavíska vísu ef húsnæðisverð lækkar mikið og fólk ákveður að láta lánin falla á bankana.
En talandi um kerfisvanda, þá er stærsti kerfisvandinn á Íslandi Íbúðalánasjóður og orkufyrirtækin sem braska með almannafé og meira til, skuldbinda þjóðina upp á stórfé erlendis til íbúðalána og virkjanaframkvæmda. Þetta er allt saman mjög ógegnsætt og erfitt að fylgjast með. Þarna eru opinberir starfsmenn með lausan tauminn að fá útrás fyrir sköpunarþörfina í gegnum þjóðartékkheftið.
Hættan sem steðjar að íslensku efnahagslífi er sú að þegar þrýstingnum af lántökum og opinberum framkvæmdum linnir þá verði útflutningsgreinarnar illa laskaðar af háu raungengi. Þannig gæti það gerst að allt fólkið sem hefur unnið við að flytja inn bíla og ísskápa missti vinnuna og fengi ekki vinnu við að flytja eitthvað út í staðinn. Það væri nú sárt fyrir egóið ef fólk þyrfti að flýja í hópum til Danmerkur að vinna í frystihúsum á Jótlandi - ef sósíaldemókratísku smásálirnar hefðu betur.
Þess vegna eigum við að loka Íbúaðlánasjóði, selja Landsvirkjun, taka upp útboð á virkjunarmöguleikum eins og OECD hefur lagt til og fella niður tolla og viðskiptahindranir til að spyrna við raungenginu. Þá getum við haldið áfram að sigla fram úr Norðurlandaþjóðunum og getum farið að tala um það í alvöru að setja markið á að ná Lúxemborg.
Íslenska krónan lengi lifi!
said...
Þetta líst mér á. Enginn ansvítans Keynesismi.
gyl.fi
Kristinn said...
Ja Keynes og ekki Keynes, samviskusamlegur lestur á verkum þess gamla tvídhomma leiðir í ljós að hann ætlðist einmitt til að ríkisfjármálin legðu sitt af mörkum til að reifa seglin á þenslutímum. En sósíaldemókratarnir komust aldrei svo langt í lestrinum, þeir stukku hæð sína af hamingju yfir því að mega spandera almannafé og lokuðu bókinni snarlega.
