Einhvernvegin atvikaðist það að ég útskrifaðist frá Maastricht í kyrrþey. Þegar útskriftarathöfnin var haldin í október fengu allir tölvupóst um hvar ætti að mæta o.sv.frv., nema ég. Þekkjandi hollenskt skrifræði gerði ég um leið ráð fyrir að mín umsókn um útskrift hefði sofnað í kerfinu, því þegar var gengið frá henni var nýja eyðublaðið ekki tilbúið og því þurfti að nota gamla í staðinn og eitthvað svona rugl. Svo var brjálað að gera í skólanum hér í Glasgow svo ég stressaði mig ekkert á þessu heldur ákvað að gera frekar aðra tilraun þegar yrði útskrifað næst, sem er í mars. Þannig er ég búinn að vera í sambandi við Maastricht síðustu daga og núna kemur í ljós að ég útskrifaðist þrátt fyrir allt og skírteinið liggur tilbúið þar á kontórnum.
Núna kunna glöggir lesendur að velta fyrir sér af hverju þeir sleiktu ekki bara frímerki á skírteinið og sendu það til mín? Svoleiðis frumkvæði er einfaldlega ekki á dagskrá þegar maður býr í kerfisþjóðfélagi en deildarstjórinn lofaði mér tölvupósti á mánudag þar sem hann útlistaði möguleikana í stöðunni.
Frá tæplega ársdvöl í Maastricht er hægt að taka fjölmörg dæmi um kerfisfáránleika. Hann er hinsvegar ekki alltaf slæmur því t.d. gufaði upp sekt ég átti að greiða fyrir umferðarlagabrot, nánar tiltekið að hjóla gegn einstefnu.
Sögnin að redda er mjög víða ekki til. Það gildir örugglega um Holland og mér hefur fundist það sama eiga við um Danmörku og Þýskaland. Sleggjudómurinn segir að meira og minna öll gömlu Evrópusambandslöndin eigi við þann vanda að stríða að þar séu allir fastir með hausinn upp í einhverju kerfisrassgati og allt þurfi ægilegan aðdraganda og vesen. Veit ekki hversu langt þetta nær en a.m.k. gildir um nokkur þessara landa að þau eru föst í heimatilbúnum efnahagsvanda sem felst í alls kyns fáránlegum höftum og bjúrókrasíi sem ætla mætti að hefði dáið út með gömlu Sovétblokkinni en lifir góðu lífi t.d. í Þýskalandi og Frakklandi.
Þannig þætti mér mjög gaman ef einhverjir myndu deila þess konar reynslusögum á kommentakerfinu. Sér í lagi ef þær staðfesta ríkjandi fordóma.
Að þessu sögðu verðu þó að bæta við að það má líka læra margt af meginlandsmönnum og þar er margt aðdáunarvert. Í rauninni merkilegt hvað efnahagur EU-landanna er sterkur þrátt fyrir kolstíflað efnahagsumhverfi. Þar koma vafalaust inn þættir eins og meiriháttar samgöngukerfi og hagstætt verðlag. Verðlagsþróunin skýrist svo að einhverju leyti af því að á meginlandinu hafa ekki orðið gífurlegir þenslutoppar, eins og á Íslandi og Bretlandi, síðan fyrir olíukreppu, svo það má velta því fyrir sér hversu meðvituð pólitík þetta er. Og eins af því að vinnudagurinn er styttri og þess vegna eru búðir opnar skemur og o.sv.frv. Þannig er þetta fljótt að flækjast en eftir stendur að það væri mjög eftirsóknarvert að búa til efnahagsbræðing sem byggði á því besta frá Evrópu og þeim löndum sem ganga lengra í markaðslausnunum, og horfa þá frekar á kaupmáttarvegna afkomu fólks en nafnhagvöxt eins og umræðan á Íslandi virðist allt of oft takmarkast við.
Síðan verður að halda því til haga að þrátt fyrir tal um annað þá erum við langt frá því haftalaus á Íslandinu góða þó við séum skömminni skárri en gömlu kempurnar í Evrópu.
Þetta er orðið allt of málefnalegt. Ég sem ætlaði að byrja helgina á hressandi sleggjudómum og Old Europe! Ó jæja, skelli með mynd af Tennents verksmiðjunni til að hressa upp á þetta.
said...
eitt sinn er ég var á ferðum mínum um afkima Amsterdamborgar, rak mig á kaffihús með kjallara, í kjallara þessum voru seld kanabisefni í öllum neysluformum og einig var hægt að leigja eða kaupa "áhöld og efni til fíkniefnaneyslu" galvaskur ákvað ég að gerast skakkur, svona gekk það: ég: góðan dag ég ættla að fá kanabis. SöluMaðurDauðanns: hér er seðillinn( réttir mér þykka bók með u.þ.b. 100 teg.af kanabis ásamt lýsingum á uppruna,áhrifum,verði per gramm.
ég: mikið er þetta vandað hjá þér, ég ættla að fá svona (bendi)
SMD: við verðum að hafa þetta svona annars missum við leyfið og hér er leiðbeiningabæklingur sem útlistar viðbrögð við ofneyslu.
Þess má geta að ég fór ekki aftur á þetta kaffihús sökum tímaskorts
said...
...til hamingju með útskriftina samt... verður útskriftarferðin til Köben kannski? Hlakka til að sjá þig þar...
Kiddý
Kristinn said...
Ha ha ha, þetta eru snillingar, ekki spurning. Maður getur eiginlega ekki pirrað sig á þessum elskum því þeir eru svo ástríðufullir í að framfylgja reglunum sínum. Hef einmitt heyrt að hassreglurnar séu flóknari en dönsku skattalögin.
Takk fyrir það Kíddý, ekki spurning að við skálum í vel köldum Tuborg og fáum okkur vel spælda pulsu til að halda upp á útskriftina, sem fór fram í kyrrþey í óþökk hins útskrifaða ;)
said...
Hæ Kristinn minn!Tja var að hugsa hvernig þetta er með írana, þeir virðast vera frekar svona ligeglad og ekkert sérlega fastir í kerfi og reglum eins og etv. önnur EU lönd, enda svo til nýkomnir inn. En eitt get ég sagt þeim til lasta, sem mér fannst einhvernvegin að við íslendingar værum einir um; þeir eru alltaf of seinir!! Ég átti til dæmis von á pípuhreinsunarmanni (sturtan mín fór að dæla upp úr sér klósettpappír og öðru ógeði - sjaermerani!!) kl. 9 í morgun. Hann kom kl. 10 og minntist ekki á það að hann væri seinn. Oft hef ég þurft að bíða eftir þeim blessuðum, en það gæti nú verið verra!
Leiðinlegt að þú misstir af útskriftinni, vona að þú fáir skírteinið sem fyrst. Vildi að ég gæti hitt ykkur Kiddý um næstu helgi í Köben...oohhhh...!
Kveðjur frá Dublin,
Elín.
said...
"Sjaermerani" lesist sem "sjarmerandi" hahahaha...
Kv. Elín.
árný said...
Ég er í hálgerði klípu.. á égað óska þér til hammó eða ekki... ;) Til hamingju með útskriftina, við verðum að fara að finna út hvar þessi kyrrþey er... þar er svo margt sem gerist þar... ha ha ha. Eins með stökustaði, þar er oft rigning.. Kveðja Árný Rós.
