Var að ljúka við afanginn af dádýrakjöti með rótargrænmeti sem ég eldaði á föstudagskvöld. Er ekki frá því að það hafi verið betra núna, eins og orðið örlítið grafið í kryddinu af grænmetinu. Annars er þetta kjöt alveg magnað. Keypti það á bændamarkaðinum. Öðruvísi en íslenska villibráðarbragðið, enda aðeins öðruvísi aðstæður. Þarf að smakka aftur til að kveikja almennilega á því. En lyktin þegar kjötið var tekið úr umbúðunum, algjör útilykt, bara köld og blaut heiði. Stórkostlegt! Enda verður mitt fyrsta verk þegar kjötfrelsi kemst á (í boði Evrópusambandsins (þegar Framsóknarmenn allra flokka gefast upp á að draga lappirnar og innleiða evrópsku matvælalöggjöfina til fulls)) að skella dádýri í töskuna og hafa með í jólamatinn. Mun syngja Óðinn til gleðinnar hástöfum þegar ég geng framhjá tanndregnu skinkueftirlitinu í Leifsstöð.Annars skellti ég mér aftur á markaðinn á laugardag og ætlaði að kaupa exótískar kartöflutegundir (sem eru víst aðalmálið hjá sælkera- og heilsuliðinu nú um stundir) en karftöflumaðurinn mætti ekki í þetta skiptið. E.t.v. af því að markaðurinn var núna í Queens Park sem er svona venjulegt „middle class“ hverfi en á síðustu helgi var hann í West End þar sem býr svolítið sjálfsmeðvitaður og uppskrúfaður „middle class“. Sennilega auðveldara að selja fjólubláar kartöflur þar.
Sigga said...
hahahaha! Það er eitthvað svo náttúrulegt að kjósa með maganum. en ummmmm... nammi nammi möndlukartöflur, þær eru sko góðar! Verð að prófa þessar bláu við tækifæri.
Gleðilega páska!
