Á laugardagskvöld sá ég frumflutning á nýrri íslenskri óperu eftir Karólínu Eiríksdóttur og Sjón. Margt mjög flott og forvitnilegt í þeirri sýningu, en bara pínu leiðinleg á köflum. Hefði þurft að spá aðeins meira í því. Er samt vel tilbúinn að þola það fyrir að menn séu að búa til nýjar óperur á Íslandi. Það er náttúrlega magnað! Vonandi bara að menn læri af reynslunni og geti gert betur næst. Söngurinn var aftur á móti mjög flottur og aðdáunarvert hvað söngvararnir héldu þessu vel gangandi. Sérstkalega magnað hvað þeir náðu að skila textanum vel og fór ekki á milli mála að dæmið hafði verið hugsað á íslensku frá upphafi.
Í gegnum tíðina hefur mér virst sem u.þ.b. annað hvert skipti sem maður fer í leikhús sé skemmtilegt. Þess vegna gerir maður það mjög oft upp á upplyftingargildið, þ.e. að klæða sig upp, mæta í fína leikhúsið og fá sér einn gráan í hléi. Þess vegna fer ótrúlega í taugarnar á mér hvað sumt fólk er druslulegt til fara. Sér í lagi er það fáránlegt í óperunni, ekki bara á frumsýningu heldur frumflutningi! Hvað er að þessu flauels og rúllukragaliði? Hefur það ekki vott af respekt fyrir tilefninu og forminu? Er þetta e.t.v. form tilgerðar, að menn séu svo merkilegir með sig að þeir séu hættir að dressa sig upp fyrir mannamót? Hvort eð er á gestalista. Sumpart er þetta vafalítið gamalt 68 lið sem telur sig vera í uppreisn gegn íhaldinu og borgarastéttinni. Ekki get ég skilið það. Tæpast að maður sjái nokkurn mann með einglyrni nokkurs staðar - hvað þá í ýmsum menningarstofnunum miðbæjarins. Þetta er bara lúðalegt!
Líklega passar þetta með tíðni góðra sýninga því áður fór ég á Patrek 1,5, um tvo homma sem ættleiða, og það var alveg ágætt.
Þetta varð sannkölluð menningarhelgi því á föstudagskvöld var farið á Sykurmolana. Fantafínir tónleikar og ekki spillti fyrir mannlífsflóran á svæðinu. Alveg 5.000 króna virði bara að fylgjast með fólkinu. T.d. ótrúlegum fjölda nörda sem virðast harðir Sykurmolaaðdáendur. Hefði maður viljað komast í AD&D spil var þetta rétti vettvangurinn til að kynnast fólki. Svo voru FL-grúppíurnar náttúrlega sjów út af fyrir sig. Fullorðið fólk á rassgatinu og bankamenn í unglingagallabuxum. Grunar reyndar að mikið af þessu bissnessfólki hafi bara verið í Hollí þegar Sykurmolarnir voru að ryðja sér til rúms og ekki spáð mikið í indí-senunni. Skil það á vissan hátt vel. Það væri nú eitthvað að fá ljós upp úr dansgólfinu í staðinn fyrir reykfylltar þunglyndisbúllurnar í miðbænum.
Menningunni allri var svo rennt niður með alveg meiriháttar fínu innflutningspartíi hjá Valda og Ernu. Tóm gleði og glæsilegar veitingar sem mér var afskaplega ljúft að rétta Valda hönd við að útbúa ásamt fleirum (m.a. Bóasi Halllgrímssyni sem verður að fá lof fyrir að taka mörgum glósum um framvarðastöðu sína í íslenskri hómó-erótík (Skyr-drengurinn) af stakri karlmennsku). Sá dagur var reyndar hálfgert ævintýri (nett menntó flassbakk) þar sem við æddum um bæinn, í bullandi tímahraki, undir styrkri leiðsögn Guðmundar Birgis þar til Lada Sport bíll þeirra Jóns Þórs dó utan við Nóatún. Geiri kom og bjargaði okkur þannig frá barmi veitingaklúðurs.
Tók engar myndir um helgina og hef ekki framkallað filmurnar síðan um daginn.
Hafdis Sunna said...
Haha. Þú ert alveg way too cool til þess að vera að taka það fram að Björk sjálf hafi verið á sama stað og þú allt kvöldið.
Sigga said...
Shit. Ef það verður brúðkaup hjá V og E þá meika ég ekki að mæta ef hún verður þarna! Missi kúlið eins og Wayne og Garth þegar þeir hittu Alice Cooper..
Kristinn said...
Já shit maður þarf að rembast við að halda kúlinu, hún sat fyrir framan mig í óperunni og ég var fegnastur þegar ljósin voru slökkt. Þetta er alveg spurning um að gera lista og spyrja svo þeirrar mikilvægu spurningar hverjir eiga ekki að vera á honum?
