Keypti American Psycho á DVD um daginn og get svo svarið að hún er betri en mig minnti. Í kjölfarið sárvantar manni náttúrlega að fjárfesta í helstu plötum Robert Palmer og Huey Lewis. Get þó huggað mig við nokkra smelli sem eru vistaðir á MP3 sniði á tölvunni og svo er Whitney Houston til heima á vínil (vill bara taka fram að ég, eins og Dóri Hermanns, trúi þessum eiturlyfjasögum bara ekki upp á hana Whitney Houston).
Síðan finnst mér forvitnilegt að spá í hvaða íslensku tónlist Patrick Bateman gæti hugsanlega fílað. Að mínu mati er Mezzoforte fyrsti kostur fyrir konnósör eins og Patrick. Ef hann væri kynntur fyrir þeim félögum myndi hann e.t.v. segja eitthvað í þessa veru: "Á Surprise Surprise frá árinu 1982 brýst út frumleiki og sköpunarkraftur Mezzoforte en jafnframt er ljóst að hljómsveit er fullmótuð og fáguð. Hljóðfæraleikur er vandaður og hvergi ber á öðru en ýtrustu fagmennsku. Hversu vönduð framleiðsla og upptökustjórn er kemur bersýnilega í ljós í laginu Early Autumn. Ég held hins vegar að Garden party sé óumdeilt meistaraverk hljómsveitarinnar. Það er epísk íhugun um óhlutleika og útvíkkar þýðingu annarra laga á plötunni.
Þroskaferli Mezzoforte heldur svo áfram í gegnum plöturnar Observations frá árinu 1983 og Rising frá 1985. Þar er að finna þýðingarmikil lög sem hreyfa við manni, eins og Midnight Sun og ekki síst Take off sem kallast á við fyrri smelli sveitarinnar. Á þessum árum er fagmennskan og fágunin að ná jafnvel enn nýjum hæðum. Þvílíkir verkmenn, hlustið bara á samspil Eyþórs, Friðriks og Gulla. Maður heyrir jafnvel minnstu blæbrigði hljóðfæranna.
Í mínum huga er viss hápunktur á ferli Mezzoforte þegar þeir gáfu út smáskífuna This is the night. Titillagið er frábært, tvímælalaust eitt af mínum uppáhaldslögum. Þar fer í fyrsta sinn söngvari fyrir hljómsveitinni og má því segja að tónlistin sé poppaðri en áður. Jafnframt gefur það tónlistarmönnunum vettvang til að sýna færni sína við textasmíði.Seinni plöturnar hafa að mínu viti verið of torræðnar og listsæknar. Þannig fannst mér á margan hátt eðlilegt framhald að Jói Ásmunds og Friðrik Karls skildu ganga til liðs við Stjórnina þar sem þeir sýndu sínar bestu hliðar með fagmannlegum og vönduðum leik á markaðssækinni tónlist."
***
Hef bara ekkert komist í að líta á OECD skýrsluna, en hún á eftir að koma sterk inn!
Kristjan said...
Gaman að segja frá því Kristinn að aðalpersónu myndarinnar var gjarnan líkt við kunningja þinn Trausta Salvar og öfugt...
Sigga said...
Það er sko mjöðm að vera reitur.
said...
ef ég man rétt þá er líka myndbandið við lagið this is the night þrusugott, spandex og fleira skemmtilegt...
Kveðja frá Ísó
Kristinn said...
Þar kemurðu með það Kristján, prófraunin á hvort maður hafi náð að íslenska Bateman stílinn er náttúrlega að fá Trausta til að fara með einræðuna.
Ef er ekki mjöðm að vera reitur þá veit ég ekki hvað!
Kristinn said...
Það væri nú gaman að komast yfir þetta myndband. Finnst eins og það hafi þótt mjög framúrstefnulegt á sínum tíma.
said...
Tjahhh.. Kris kæri skólabróðir, fyrir þig skal ég reyna að kíkka í vínilsafnið. Það er eitthvað af þessu dóti þar.
Mmmmm... háaloft fullt af rusl!
said...
said...
Það er viðbúið að frændurnir Guðmundur Birgir og Haukur Sigurbjörn hnipri sig saman og fái vægt taugaáfall þegar þeir lesa þessa færslu. Gummi sagði mér nefnilega frá þeirri óskemmtilegu reynslu sinni frá því á síðasta laugardag þegar þeir frændur höfðu ætlað sér að hitta Magnús Hauks og Ragnheiði á Kaffibrennslunni, þar sem þau voru að gæða sér á menningarnæturkræsingum. En það vildi ekki betur en svo að þeir frændur festust á leiðinni.
Jú Kristinn, þeir festust í mannþrönginni fyrir framan Landsbankann við Austurstræti þar sem fólk var komið saman til að hlýða á stórsveitina Mezzoforte. Þeir komust hvorki lönd né strönd, þeim var byrjað að líða mjög illa og Gumma var hugsað til hörmungana á Pearl Jam tónleikum á Hróaskeldu um árið. Þá fyrst fór að kárna gamanið þegar hljómsveitin hóf að leika hið gamalkunna lag "Garden party". Fólk æpti og skríkti. Þeir frændur örugglega líka. Að lokum var þeim það til happs að fólk fór að skekja sér að miklum mætti og losnaði því töluvert um þrengslin. Þeir voru æði fegnir að komast á Kaffibrennsluna í faðm Magga og Rönku sem beðið höfðu hin rólegustu við undirfagra fusion tóna Mexxoforte-manna, grunlaus um þá hörðu lífsbaráttu sem átti sér stað á sama tíma.
- kriss rokk
said...
Jamm og jæja, ekki þekki ég þennann Trausta en Þórarinn Kiddíar
eða Tóti Lite eins og hann vill kalla sig, hefur nú komist helvíti nálægt lúkkinu á Kana Klikk. Þess má einig geta, fyrst minnst er á spandex, þá hefur undirritaður átt góða spretti íklæddur slíkum viðbjóði,
góðar stundir.
said...
hehe Tóti Lite... já aðdáun Þórarins á þessu gæja í American Phsyco hefur mér allltaf fundist í meira lagi dularfull. Mér finnst nefnilega menn sem gera magaæfingar heima í stofu alveg stórklikkaðir, burtséð frá því hvort þeir eru morðóðir eða ekki.
said...
Já Tóti Lite er einmitt með 6-pakk (af Lite) meðan ég er með ámu.
Báðir eigum við það sameiginlegt að lita á líkama okar sem musteri,
munurinn er hinnsvegar sá að við hliðina á mér er Tóti Lite eins og Lágafellskirkja við hliðina á Péturskirkjunni í Róm
said...
Kiddý, gerir Tóti magaæfingar heima í stofu? Þegar hann fer að fjárfesta í rándýrum nafnspjöldum og býður þér á Dorsia, skaltu fara beinustu leið í kvennathvarfið.
said...
Þetta er frábær lýsing á Mezzoforte og minnir mjög á það þegar Bateman röflar um Phil Collins og Genesis. Og mér finnst fullkomlega eðlilegt að menn dáist að Bateman og reyni að vissu leyti að herma eftir honum, þó svo að mér finnist óþarfi að leggja jafn mikla natni í húðhirðu og hann gerði. Geðsýkina læt ég liggja á milli hluta.
En frábær mynd, engin spurning. Og Mjöðm að vera reitur myndbandið líka. Ekki er myndbandið við lagið "I want a new drug" með sömu hljómsveit neitt síðra.
said...
yanmaneee said...
spongebob kyrie 5
lebron shoes
nike shox
adidas yeezy
off white nike
moncler
jordan 11
a bathing ape
kobe 11
balenciaga sneakers
