01:39 -

Olíuhreinsunarstöðvarmálinu er gaman að velta fyrir sér, skoða ólíka vinkla og geta í eyðurnar. Ennþá er þetta ekki nema brött hugmynd og því ekkert að taka afstöðu til. Ef þetta fer að hafa mikil smjörklípuáhrif er það mjög miður. Brýn þörf er að ræða byggðamál. Á þeim eru ekki til neinar skammtímalausnir. Bara langtímaaðgerðir sem þarf að byrja á sem fyrst. Olíumálið gæti hugsanlega komið inn í þá umræðu seinna, ef eitthvað konkret fer að gerast. En að spandera kosningaumræðunni í þetta er algjör sóun.

Vestfjarðanefndin lagði áherslu á nokkrar tillögur sem eru flestar góðra gjalda verðar og engin slæm. Mér var stórum létt að hin arfavitlausa flutningsjöfnunarsjóðshugmynd skildi ekki rata þangað inn. En hvað er málið með svona málsmeðferð? Persónulega finnst mér þetta niðurlægjandi. Því er blásið upp í fjölmiðlum að úr tillögunum fáist 80 störf á Vestfirði fyrir 500 milljónir af skattfé á ári hverju. Fólkið í úthverfunum hugsar að enn einu sinni sé verið að mylja undir Vestfirðingana. Af því auðvitað lýtur málatilbúnaðurinn þannig út að þetta sé við það að detta í framkvæmd. Og eftir mörg ár af alls kyns ályktunum um málefni Vestfjarða standa borgarbúar í þeirri meiningu að ítrekað hafi verið gripið til aðgerða í þágu fjórðungsins og þar sé hver einasti kjaftur á opinberu framfæri. Þeir sem þekkja til vita betur.

Núorðið hljóta Vestfirðingar að hafa áttað sig á fyrsta lögmáli götugreindar: „talk is cheap“. Ég stend ekki í neinni þakkarskuld fyrir Geir H. Haarde fyrir þennan blaðamannafund. Ef ég mæti honum á götu ætla ég að segja: „Show me the money nigger!“

P.s. má til með að nefna að ég fékk SMS frá Sigga Gunnars í dag þar sem hann óskaði mér til hamingju með að Lækjargötuhúsin væri orðin að ösku. Ég hafði nefnilega lýst því við hann að mér þættu þau ljót og vildi fá reisulegar steinbyggingar í staðinn. Svo las ég pistil Egils Helgasonar um málið og hringsnérist á punktinum. Núna er ég endurbyggingarsinni og krefst þess að Fröken Reykjavík verði endurgerð í sinni upprunalegu mynd.