21:36 -

Var að lesa mjög forvitnilega grein þar sem skoðaðar eru mismunandi aðferðir byggðastefnunnar í Svíþjóð. Þeir hafa á síðustu árum notað:

· beinar niðurgreiðslur til fyrirtækja
· áhættulán
· vaxtarsamninga
· lækkun á tryggingargjaldi
· fjárveitingar til niðurgreiðslu á fraktflutningum
· niðurgreiðslur til þeirra sem ferðast langan veg til vinnu í N-Svíþjóð (long distance commuters)
· fjárveitingar til héraðsháskóla með áherslu á samvinnu við atvinnulíf og samfélag sem þeir kalla 3. hlutverk háskólastigsins

Árangur af leiðunum er borinn saman og er höfundur mjög neikvæður í garð niðurgreiðslna og styrkja sem hann telur til þess eins fallin að draga úr skilvirkni hagkerfisins en ávinningurinn sé takmarkaður. M.ö.ö. sé með niðurgreiðslugalleríinu f.o.f. verið að fara illa með fé. Ein leið sé þó að virka vel og sé í ofanálag ódýr fyrir samfélagið, þ.e. háskólarnir sem Svíar vilja hafa a.m.k. einn fyrir hverja sýslu. Þannig segir í niðurlagi skýrslunnar:

„A main lesson from this evaluation of Swedish regional policy is that among the various means chosen by the government to enhance regional growth, investments in the regional colleges seem to be the best choice and in particular the resources allocated to research.“

Þá fjallar hann um styrki til að létta á félagslega íbúðakerfisins en Svíar, eins og við, fóru á sínum tíma af miklum krafti í þá uppbyggingu. Ólíkt íslenskum stjórnvöldum sem neyddu sveitarfélög á Vestfjörðum til að afsala sér Orkubúinu á móti skuldum lítur sænska miðstjórnin á þetta sem sitt klúður og aðstoðar sveitarfélögin við lausn vandans. Höfundar gagnrýnir hins vegar að féð er notað til að kaupa íbúðir til niðurrifs en ekki koma þeim í nýtingu.

Einnig er komið inn á þátt samgangna í byggðastefnunni og telur höfundur Svía ganga of langt í þeim efnum þar sem ráðist er í verkefni með neikvæða samfélagslega ábatasemi. Þ.e. verkefni sem hafa neikvæð áhrif á heildar hag þjóðarinnar (þess konar mat er þó ansi teygjanlegt svo ekki sé meira sagt). Nefnir hann sérstaklega uppbyggingu hraðlestarlínu meðfram N-Eystrasalti, s.k. Bothniu línu og telur uppbyggingu hefðbundinnar járnbrautarþjónustu hafa verið skynsamlegri kost.

Alveg er það magnað að í Svíþjóð snúist umræðan uppbyggingu samgangna á landsbyggðinni um hvort eigi að fara í hraðlestir eða ekki meðan hér heima eru meiriháttar átök á bakvið hvern kílómeter af drulluvegi sem fer undir slitlag.

Læt þetta nægja í bili en áhugasömum er bent á að fyrir sakir landsáskriftar okkar að fræðigreinagagnagrunnum er hægt að nálgast greinina á slóðinni: http://www.springerlink.com/content/f6g65777q4g58530/fulltext.pdf

Að lokum. Hvað er málið með tölurnar um fjölgun ríkisstarfa eftir landshlutum. Af hverju í ósköpunum þurfti þingmaðurinn að biðja um þetta sérstaklega? Þetta ætti náttúrlega að vera gefið út á hverju ári. Af hverju í ósköpunum er Alþingi að álykta um flutning starfa þegar eru svo ekki settir upp neinir ferlar til að fylgja samþykktunum eftir eða meta árangurinn af þeim? Meira ruglið.