Færa má rök fyrir því að starf svona nefndar hafi visst gagn í sjálfu sér. Þó ekki sé nema það að fólk í stjórnsýslunni hefur þurft að skoða áhrif opinberrar stefnumótunar með hliðsjón af hagsmunum fleiri svæða en höfuðborgarinnar. Vandamálið hefur hins vegar ekki verið skortur á hugmyndum heldur aðgerðum. Sem fyrr er ekki hægt að trúa neinu um framkvæmdina fyrr en á því er tekið. Og þar sem kjörtímabilið er svo gott sem búið skoðast þetta varla öðru vísi en nokkurskonar stefnuskrá.
Gripið hefur verið til margvíslegra aðgerða í byggðamálum víða um heim og því hægt að nýta fræði og reynslu til að velja bestu lausnirnar. Hér á landi hafa m.a.s. verið samþykktar áætlanir um byggðamál og byggðakjarna á landsbyggðinni en gengið erfiðar að fá þeim framfylgt. Ég fullyrði að í stjórnsýslunni séu víða neikvæð viðhorf gagnvart landsbyggðinni sem geri þessi mál enn snúnari. Þess vegna fannst mér sérstaklega gott að í skýrslunni er bent á þá staðreynd að Vestfirðir hafa getu til að hýsa um 1.500 - 2.000 íbúa til viðbótar án mikilla opinberra fjárfestinga. Þarna er tækifæri til að krækja í þjóðhagslegan ávinning. Þetta eru ein rökin fyrir byggðastefnu sem á að halda á lofti.
***
Vestfirðir eru eins og Björk Guðmundsdóttir. Þurfa að meika það í útlöndum áður en meginstraumur íslenskra úthverfabúa tekur þá í sátt. Besta er að þetta virðist vera að gerast.
Þannig var æðislegt að lesa umfjöllun bresku stórblaðanna Times og Guardian um Rokkhátíð alþýðunnar. Hrifnæmi ég var hálf klökkur af gleði. Ekki nóg með að hátíðin sé að ala upp kynslóð trendsettera sem hafa skilning á að það býr fólk af holdi og blóði á Vestfjörðum heldur er hún súper landkynning.
Muggi og félagar hafa leyst úr læðingi gríðarlega krafta sem verka í þágu málstaðar svæðisins. Sá áróðursmáttur er ómetanlegur. Hátíðin er orðin mikið meira en sniðug og skemmtileg. Hún er algjört kraftaverk! Eftir því maður heyrir lenti framkvæmdin mikið á fárra höndum. Ég er hins vegar ekki í nokkrum vafa um að þorri bæjarbúa er fús að leggja af mörkum í þágu þessa merkilega verkefnis. En auðvitað er það þannig að sjálfboðaliðastarf krefst mikillar skipulagningar og utanumhalds. Það þarf að leggja niður hvað þarf að gera og hvernig og hafa eftirlit með öllu saman. Þannnig finnst mér líklegra að stjórnunargetan sé flöskuháls í framkvæmdinni heldur en mögulegir sjálfboðaliðar. Því blasir við að launuðum vinnustudum við hátíðina þarf að fjölga þó þær verði ekki nema lítið brot af heildarfjölda vinnustunda sem liggja í hátíðinni.
***
Rosalega hef ég líka haft gaman af að fylgjast með Óbeislaðri fegurð. 14 keppendur um 18 titla – bara snilld!. Keppnin hefur víst fengið gríðarlega mikla fjölmiðlaathygli á Bretlandseyjum. Það er náttúrlega alveg magnað en kemur e.t.v. ekki á óvart að þessi húmor gangi vel í keltneska frændur okkar. Þetta er hárfínt háð akkúrat í þeirra anda. Fjölmiðlar annars staðar á landinu virðast hins vegar ekki kveikja eins vel á þessu gríni.
***
Jón og Gummi buðu mér ásamt Bóasi Hallgrímssyni og Dalí syni hans upp í Borgarfjörð í sumarbústað þar sem við gistum aðfararnótt laugardags. Í sem stystu máli var þetta rosalega næs. Var vanstilltur eftir vinnuvikuna svo þetta boð kom á besta tíma. Grill, pottur og góður félagsskapur. Segi bara takk kærlega fyrir mig strákar!
Hins vegar tók ég með vont rauðvín sem ég vil vara vínunnendur við. Braut reglu nr. 1 og keypti ástralskt vín, ullabjakk!!! Það geri ég ekki aftur nema ný og firnasterk rök komi fram. Ástæða þessa brots á grundvallarreglu var að ég hafði lesið í tímariti um nýja röð vína eftir einn helsta víngerðarmann Ástrala. Þar stóð að hann hefði hingað til þurft að þjóna stórum vínfyrirtækjum en væri nú kominn af stað með sjálfstæða framleiðslu sem væri framúrskarandi góð. Það er lygi. Við vorum sammála um það strákarnir að Rolling Shiraz væri vont (fallegur miði með konu á hjóli). Flaskan var ekki einu sinni kláruð. Vínið er sætt og yfirgengilegt eins og áströlsk vín ein gerast og þar að auki með pirrandi vanillukeim sem virðist mjög í tísku í vínum nýja heimsins en mér fyrirmunað að skilja við hvaða mat hann á að passa. Brenndi mig á þessu sama á Kalíforníu Shiraz sem heitir Delicato. Sú flaska var opnuð um jólin og tókst ekki að klára hana.
Í sárabætur keypti ég spánskt vín í ríkinu í Mosfellsbæ á leiðinni heim. Gamli heimurinn svíkur mann ekki og mér er ljúft að mæla með Sangre de Toro frá Torres framleiðandanum. Kjarakaup (á íslenskan mælikvarða) á 1.090 kr. Vínið er frá Katalóníu og sver sig frekar í ætt við vín frá S-Frakklandi en algeng vín frá Spáni.
said...
Fyndið eftir að hafa lesið bloggið þitt í gær, dreymdi mig að ég væri að drekka ógeðslega vont rauðvín frá Átralíu!! En ég hef hins vegar smakkað Delicato merlot og fannst það nokkuð gott. Kælig hilsen árný.
said...
Já, Áströlsk vín eru ekki upp á marga fiska, svo er líka betra fyrir umhverfið að kaupa Spænskt en Ástralskt - styttra að flytja. Reyndar ættum við þá kannski bara að drekka krækiberjavín frá Íslandi.
Smá draumakomment - mig dreymdi Jón Þór í nótt. Hann var orðinn aðstoðarkennari hjá einum af prófessorunum mínum og var mikið að setja út á einhverja útreikninga hjá mér. Hvað þýðir þetta nú?
said...
Ég er sko alveg sammála Kristinn. Ég er löngu hættur að kaupa vín frá nýlendunum. Undanfarið hef ég eingöngu keypt franskt.
said...
gerðuð þið nokkuð við hann bóas greyið
said...
Alltaf leiðinlegt þegar maður stendur fólk að lygum á opinberum vettvangi..
Hálfdán Bjarki ...
Eina vínið sem þú hefur keypt síðustu 20 árin er Rússneskt... Rússland Rússland Rússland..
Franskt... þvílíkar lygar og landráð...
Kveðja Tarfurinn