Áðan leit ég inn á Vísisvefinn og las pistil Egils Helgasonar um Íslendinga í Danmörku þar sem hann lagði m.a. út af síðasta Laugardagskvöldi hjá Gísla Marteini. Eftir að hafa lesið pistillinn gat ég ekki stillt mig um að kíkja á þáttinn, sem var fínn ef maður hraðspólaði hæfilega mikið, en ég gat ekki varist því að finnast unga fólkið sem Gísli Marteinn spjallaði við óhóflega leiðinlegt. Síðan ætlaði allt um koll að keyra í leiðindunum þegar pönkpolkahljómsveit Íslendinga í Kaupmannahöfn steig á stokk.
Næst spjallaði hann við Tryggva Ólafsson listmálara og Ólaf Hauk Símonarson. Þarna voru semsagt komnir tveir gráleitir kallar um sextugt sem reyndust svona ljómandi skemmtilegir viðmælendur. Gátu spjallað um menn og málefni og sett umræðuefnið í frumlegt samhengi.
Eftir nokkrar pælingar er ég kominn að vangaveltum sem ég er alls ekki að standa mig að verki við í fyrsta skiptið. Getur hreinlega verið að fólk u.þ.b. á mínum aldri og aðeins eldra sé hreinlega leiðinlegra en áður gengnar kynslóðir Íslendinga? Mér finnst það oft á tíðum beinlínis vandræðalegt þegar ungum viðmælendum er hleypt að í sjónvarpinu. Það eru alltaf gerðar tilraunir með það annað slagið að hleypa fersku blóði inn í þjóðmálaumræðuna og mér finnst unga fólkið oftast skora sjálfsmark með hjólhestaspyrnu - ekki af því það sé vitlaust heldur beinlínis vegna þess að það er svo leiðinlegt áheyrnar.
Þannig birtist það t.d. í Laugardagskvöldinu að unga fólkið var að missa það úr sjálfumgleði, svo minnti á Grétar Örvars í Stjórninni á góðum degi. Síðan sér maður oft gáfað og greint fólk koma í þjóðmálaþættina t.d. Silfrið og Kastljós og þá minnir það oftar en ekki á besserwissesara í skólastofu sem svara með öllum réttu stykkorðunum - eða þá að menn þylja upp formúlur og frasa eins og þeir séu á ársþingi steríógræjuáhugamanna.
Getur það virkilega verið að það sé til heil kynslóð Íslendinga sem eigi erfitt með að halda uppi spjalli öðruvísi en að tala um sjálft sig eða sítera í kennslubækur? E.t.v. er þetta óþarfa dómsdagsótti en það virðist sem hæfileikinn til að spjalla um menn og málefni, segja frá og hlusta þannig að gaman sé af, sé á undanhaldi.
Kannski hefur þetta alltaf verið svona, fólk er einfaldlega mislipurt í mannlegum samskiptum, sumir geta reitt af sér sögur og laða að sér hugfangna áheyrendur, meðan öðrum fer betur að hlusta. Getur þá verið að nú þegar heil kynslóð er vaxin úr grasi sem hefur fengið stofnanauppeldi frá fyrsta degi, sótt sjálfsstyrkingarnámskeið og stundað félagsmiðstöðvar, séu menn almennt orðnir svo birgir af sjálfstrausti að þeir blaðri allir út í eitt, líka þegar þeir hafa ekkert fram að færa? Það getur verið að daglaunamennirnir á stofnununum hafi ekki fundið það hjá sér að segja þessum púkum að þegja þegar við átti, en mér finnst kominn tími til.
Set með mynd af björtum himni til að vega upp á móti rigningunni úti.
said...
Fannst ofboðslega smekklegt hvernig interiörarkitektinn Ólafur Haukur kom sér hjá því að segja að sér fyndist staðurinn ljótur. HAHA!
Sigga í sól og blíðu í Skandinavíu. (vá, þetta rímar næstum!)
said...
Getur ekki líka verið að það sé verið að draga vitlaust fólk upp á dekk? Einhvernveginn verður það alltaf þannig þegar hinir öldruðu ætla að poppa hlutina upp, yngja upp, að þá eru alltaf dregnir til mestu plebbarnir. Megas hefði ekki getað drepið til að komast í Gísla Martein þegar hann var 25-35 ára, en Gísli gekk á eftir honum í lengri tíma fyrir þarsíðasta þátt. En auðvitað vildi Megas ekki taka þátt í þessum plebbaskap, við hliðina á Frikka Weiss og öðrum álíka heimsmeisturum í hallærisheitum.
Allt er þetta sagt með þeim fyrirvara að þú hafir ekki verið að tala um að innslagið mitt í Silfrinu fyrir jól hafi verið eins og besserwisser í skólastofu.
-Eiríkur
Kristjan said...
Ég vil skella skuldinni á hjarðmennskuna. Það eru allir með political correct skoðanir og segja sömu frasana. Hjarðmennskan er allt lifandi að drepa, og það er þess vegna sem það er svo hressandi þegar menn eins og Sverrir Stormsker og Stefán Máni komast í sjónvarp. Umbúðarlausar skoðanir eru deyjandi fyrirbæri.
Kristinn said...
Tek undir það með Siggu, þessar umræður voru allar mjög skondnar - þetta var stórskrítinn þáttur.
Og vona innilega að Eiríkur hafi rétt fyrir sér að það sé framsetning fjölmiðla á þessari kynslóð sem sé léleg en ekki kynslóðin sjálf.
Síðan vonar maður náttúrlega að fólk hætti að reyna að svara spurningum lífið og tilveruna eins og krossaprófi og láti flakka hvað því býr raunverulega í brjósti.
