fimmtudagur, nóvember 29, 2007

16:42 -

Nú skelf ég af aumingjahrolli yfir umræðunni um Silfur Egils og femínistana. Þetta er eiginlega hætt að vera absolút vont og orðið gott-vont, eins og sagt er. Svona á svipaðan hátt og blogg hjá ótrúlega klikkuðu liði sem maður stelst alltaf til að líta á þó þau séu ótrúlega pirrandi.

Hvað er málið? Silfur Egils er jafn karllægur þáttur og bílaþátturinn Top Gear á BBC. Rétt eins og í Top Gear koma saman skoðanaríkir amatörar og blaðra út um rassgatið á sér. Í báðum þáttum birtast konur til málamynda. Báðir þessi karlaþættir eiga sér dyggan aðdáendahóp. Bjánahrollurinn fer í gang þegar fólk reynir að þræta fyrir að þetta sé karlaþáttur. Það er ekkert að því að hafa þannig þætti í sjónvarpinu, rétt eins og við höfum barnaefni fyrir börn, eða Spaugstofuna fyrir gamalt fólk.

Rök Sóleyjar T eru fullkomlega gild. Þetta er karlaþáttur! Og er hún ekki að nýta frelsi sitt sem einstaklingur þegar hún og vinkonur hennar neita að taka þátt af því þeim finnst hann hallærislegur og hann fer í taugarnar á þeim?

Síðan fær hún gamlan vin úr menntó til að slá þessu upp í frétt í blöðunum og koma dissinu þannig á framfæri. Eru svona almannatengslabrellur ekki löngu samþykktar sem fair-game í stjórnmálum? Skil ekki örvæntinguna yfir því að blaðamaðurinn sé vinur hennar. Hvaða ungur íslenskur stjórnmálamaður á ekki vini á blöðunum sem hann nýtir í svona? Ísland er lítið land og valdaklíkur eru byggðar ofan á gamlar klíkur úr menntó. Er þetta ekki löngu orðið opinbert leyndarmál?

Ég er á því að vandamálin séu tvö. Í fyrsta lagi að Silfur Egils sé eini þjóðmálaþátturinn (en það er varla aðstandendum þáttarins að kenna). Í öðru lagi virðist vera lítið þol gagnvart fólki sem tifar ekki í takt við normið. Er það virkilega svona hættulegt að fáeinir einstaklingar leggi mat á samfélagið út frá sjónarhóli róttækrar kynjahyggju?

Fyrir mína parta hef ég miklu meiri áhyggjur af öllum þeim sem samþykkja ríkjandi ástand án þess að efast en þeim sem gagnrýna það.