Er búinn að fara huldu höfði hjá Sigga Gunnars og Aude síðan ég kom til landsins. Er nefnilega ennþá að vinna í ritgerðinni því ég fékk vikufrest til að skila. Planið er að tækla síðustu smáatriðin í fyrramálið og senda hana svo eftir hádegi. Finnst bara ómöguleg tilhugsun að rusla af fráganginum þegar er búið að verja meira og minna heilu sumri í innihaldið.

Er búinn að fá íbúðina afhenta en ekkert farinn að græja hana. Stefnt á ferð í IKEA og málningarkaup seinnipartinn á morgun. Þetta fer allt að koma...

|

Úff, farangursvesen! Hvenær kemur gullöld millilandsiglinga aftur. Það væri nú eitthvað að geta látið hífa fleytifullt koffort um borð en að vesenast þetta með fáein kíló og ekkert tannkrem í handfarangrinum. Fer reyndar með lest á morgun til að ná flugi frá London, svo það verður viss stíll yfir því. Fer með Great NorthEastern Railways sem mun vera eina lestarfélagið í Bretlandi sem notar eingöngu vagna og eimreiðar frá British Rail sáluga. Er samt ekki viss hvort það er sjarmerandi eða ekki. En það er nú búið að taka þetta allt í gegn og meira að segja þráðlaus internet og allt, svo það lofar góðu. Í framahaldi af því flýg ég heim með BA sem er náttúrlega alveg proper, en maður á nú samt eftir að sakna Þórunnar Lár. Er orðinn ferlega ryðgaður í mónólógnum, þyrfti bara að fá handrit sent frá Icelandair ef á að verða eitthvað vit í þessu. Á sunnudagsmorgun lendi ég svo í hlýjum faðmi Sigurðar Gunnarssonar og fjölskyldu. Ef mér reiknast rétt til mæti ég á staðinn u.þ.b. þegar heimilisfaðirinn er að ljúka við að ryksuga og rétt í þann mund að hella upp á seinna morgunkaffið.

Ritgerðarskil dragast fram á föstudag, m.a. af því leiðbeinandinn er á langri ráðstefnu í Grikklandi. Svona er lífið í akademíunni, blaðrinu er hespað af ráðstefnan er fyrir norðan Alpa en allir til í að ræða málin út í hið óendanlega á suðlægum slóðum. Sem vill til fyrir mig því það er búinn að fara mikið meira tími en ég hélt í alls kyns praktískt snatt. Það verður að viðurkennast að maður er búinn að vera hálf hauslaus í þessu ritgerðarstússi og ekki staðið sig of vel í almannatengslunum. En hlutirnir hafa verið að gerast hratt og eftir helgi er stefnt á að undirrita kaupsamninga vegna íbúðar á Barónsstíg 61. Þetta er náttúrlega frábær staður og býr mikið af góðu fólki á þessum slóðum. Þannig verð ég t.d. nágranni Hilmars & Hannesar, Geira, Palla E, Sigga og Huldu. Síðan býr Kiddý mín á næstu grösum uppi í Holtum og Kriss & Briss eru ekki langt undan í Barmahlíðinni.

Eftir að hafa pakkað niður draslinu hérna er ég gjörsamlega búinn að missa áhuga á að fylla nýju íbúðina með drasli. Hún verður bara máluð hvít og höfð gluggatjaldalaus. Kannski maður stefni á svona 80's minimalisma, eitt hvítt rúm og kókospálmi úti á miðju gólfi. Svo verður settur upp risa spegill í stofunni og æfður djassballet, nú og hjólað inni eins og í Quicksilver.

Kórinn hélt síðasta konsertinn í gær, prógramm með skoskum þjóðlögum og ég var nær yfirbugaður af tilfinningum áður en yfir lauk. Loch Lomond fór alveg með þetta: I'll tak the hi road and ye'll tak the lo road and i'll be in Scotland afore ya, but me and my true love will never meet agin, on the bonny bonny banks o Loch Lomond. En svo er ég nú alveg kominn yfir það, þetta var gott closure.

Veit samt ekki alveg hversu spennandi er að koma heim. Nú þarf maður að fara endurhanna matarræðið til að leggja megináherslu á ristað brauð, pasta og súrmjólk eins og einungis fimmtu ríkustu þjóð OECD sæmir. Kannski maður komist í einn og einn verndartollaðan kjúkling af og til. Á hinn bóginn er náttúrlega svo mikið af frábæru fólki heima sem manni hlakkar til að komast í alvöru lífræn samskipti við. Þannig lagað séð er allt framundan! Fæ svo kannski Kiddý og einhverja fleiri góða til að stofna aðgerðahóp frústreraðra heimilisrekenda. Við getum sett upp svona anarchist cookbook síðu á netinu og kennt fólki að smygla spægipylsum frá útlöndum.

Held það dugi ekkert minna en að setja með mynd af hinum fögru fögru bökkum Loch Lomond.

|