Blöðin eru uppfull af tilfinningaklámi og viðskiptafréttum. Þannig gerist það að stórmerkileg mál vekja enga athygli. Dæmi um þetta er skýrsla OECD um íslenska menntakerfið sem kom út í september og er hægt að nálgast á slóðinni:

http://www.olis.oecd.org/olis/2006doc.nsf/43bb6130e5e86e5fc12569fa005d004c/b56019d9cc3e5f9ac12571f4002c4c0f/$FILE/JT03213689.PDF

Í sem stystu máli kemur fram þarna að við rekum dýrasta grunnskólann, náum lala árangri og borgum kennurum laun undir meðaltali (reyndar kemur fram líka að þegar tekið er litið til launa á virka kennslustund eru laun íslenskra kennara á meðaltalinu). Kerfið er semsagt mjög óskilvirkt og enginn er að græða.

· Finnar sem leiða í s.k. PISA könnun ná 10% betri árangri á þeim mælikvörðum en eyða 20% minna (sjá mgr. 6, bls. 11).

· Stöðugildum í kennslu hefur fjölgað um 37% milli 1998 og 2005 meðan nemendum fjölgaði um 5%. Hlutfall nemenda á kennara er nú 10 en OECD meðaltalið er 15 (11. mgr., bls. 15).

· Í niðurstöðunum segja þeir OECD-menn árangurinn óviðunandi. Þrátt fyrir stór-aukin fjárútlát hafi námsárangur við lok skyldunáms ekki batnað (28. mgr., bls. 21).

Mér finnst stórmerkilegt að svona „svört skýrsla“ hafi ekki sett á fullt krítíska skoðun á menntakerfinu.

|

|